Dalagang Pilipinhon

DALAGANG PILIPINHON By Pres. Carlos P. Garcia, 1960 Mga mata mo maoy naghatag mga bulak, sa akong kitara, ug sa kasingkasin...


DALAGANG PILIPINHON
By Pres. Carlos P. Garcia, 1960

Mga mata mo maoy naghatag
mga bulak, sa akong kitara,
ug sa kasingkasing ko awit sa gugma;
ug kong ang mga mata mong maluming
pagataoban man ugaling sa mga luha
ako intawon Inday sa Birhen manimasin
nga didto dili unta mangatundag
ang akong paglaom ug akong himaya.

Baba mo pula-pula sama sa putot
sa rosas nga maoy pagbuklad,
ug kon ikaw mopahiyom
akong makita ang tinagoang bahandi
sa imong baba;
ang duha ka lumbay sa mga mutya
nga daw ganghaan ngadto sa himaya,
ug kong ikaw mokatawa ug motalidhay
daw among madungog ang buhagay
sa usa ka busay sa bulawanon nga kalipay!

Bulak nga himaya sa akong yuta
alang kanimo akong awiton
ang labing matam-is kong kansiyon
linangkat ning dughan nga imong ulipon.

Ug kong mohagtos ang kuldas sa akong kitara
ug ang sambagay sa dughan ko mahilom na,
ang matam-is mong ngalan, Babaye, sa gihapon
maoy halaran sa kataposan kong melodiya.

Daghan sa akong kaliwat - lahi nga tabunon
ikaw ang tag-iya sa kasingkasing ko'g kinabuhi,
ang imong kaanyag maoy milamdag
sa mangitngit nga dalan sa akong kalag;
ug kong si Adlaw sa kasadpan molundag
ug si Bulan magdumili pagsanag,
kita ko gihapon ang nindot mong larawan
sa bughawng langit sa akong dalindaman...!

Dalagang Pilipinhon,
may lawas kang nindot, bigot ug tigson
mga lalik sa dughan mo nga lison
nagbihag kanamo ngadto sa kaluhang moto,
diin among nalantaw ang himaya sa Paraiso.

Ayaw lawas!...misinggit ang hangin mabugon
ug hangtod ang binog nga imong kaligoanan
nga nakakita ug nakahikap sa mga kurba
sa lawas mong dili tinabonan
misulat sa sulog sa lilo niining mga pulonga:
Pagkatam-is ug katahom mo, Babayeng Pilipina...!

Babayeng Pilipinhon, anak sa damdaman ug kahayag,
way batan-on ug bayani di maibog ug mabihag,
kay ganing mga bulak sa imong pag-agi mihalok sa imong tiilan
ug malipayon nangatagas sa imong tumbanan
ang bulan ug bitoon mipalunop sa yuta sa ilang ningdanag
aron lamang pagpamarayeg sa imong kaanyag;
pati ang hinuyohoy, miturok hubog sa gugma,
ug nahisarasay midondon ning mga pulonga:
Pagkatam-is ug katahom mo, Babayeng Pilipina!...

Ug kong ako usa pa ka batong wagas brilyante,
buot kong dugmokon ang akong kaugalingon
sa usa ka libong peraso,
aron tuhogon ug mahimong pendante
nga ika-dayandayan sa dughan mo.

Ug kon ako usa pa ka tanaman
nga naghambinay sa mga bulak, humot ug luming,
gasahan ko ikaw usa ka kolyar sa mga bulak - harining,
kinutlo didto's Paraiso sa akong mga damgo
aron lamang idayandayan sa liog ug buhok mo.

Apan, ay!... ako usa lamang ka tawong mortal,
kabos ug gikawang sa mga bahandi.
Apan gihigugma ko ikaw Babayeng Pilipinhon,
gikan sa lintunganay sa bulawan kong pagbati,
ug kong kanako isalig mo ang palad mog kinabuhi,
dad-on ko ikaw sa akong payag
ug didto's salag sa atong gugma
ikaw bugtong mutya ko ug hari,
imong kasalo pag-inom sa alak sa kalipay,
ug imong kaunong paglad-ok sa apdo sa kasakit,
kauban mo pagpanaw sa kahayag ug kangitngit
hangtod atong masampong ang sidsid sa langit...


You Might Also Like

0 comments